بسم الله الرحمن الرحیم
ماجرای اخیر درباره یکی از قاریان قرآن کشورمان ماجرائیست که بر اساس تعالیم دین مبین اسلام و دستور خداوند در آیات متعدد قرآن کریم مبنی بر حفظ آبروی شخص گناهکار کسی نباید (حتی بر فرض پس از اثبات گناه آن شخص) درباره آن بی محابا سخن بگوید چه برسد در مرحلهای که هنوز در حال رسیدگی است و مدارک محکمی نیز وجود ندارد (جز یک دادنامه که در فضای مجازی پخش شد و جعلی بودنش از لحاظ حقوقی روشن بود و ادعاهای صدای آمریکا ) !!!
حال فرض می کنیم به اثبات هم رسیده باشد و شخص مورد نظر گناهکار باشد ! اولا اگر مريض نباشيم با فرض اثبات جرم، فقط يك قاری را فاقد تهذيب میدانيم نه قاریان قرآن دیگر و نه جامعه قرآنی و نه ساحت مقدس خود قرآن را
و نیز خداوند متعال در سوره مبارکه نور می فرماید : ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین امنوا لهم عذاب اليم فی الدنيا و الاخره ؛ کسانیکه انتشار گناهان دیگران را در میان اهل ایمان دوست دارند در دنیا و آخرت دچار عذاب دردناک می گردند …
طبق این آیه شریفه حتی میل به انتشار گناهان دیگران موجب خشم و غضب خداوند است تا چه رسد به نشر آن …
خداوند متعال به قدری مهربان و توبه پذیر است که حتی اگر گناهان انسان به اندازه کوهها و دریاها و بلکه بیشتر باشد او با آغوش مهربانی خویش؛ توبه بنده گناهکارش را می پذیرد .
این ماجرا نشان داد متاسفانه جامعه ما، این تعلیم را نیاموخته و در مواجهه با چنین موضوعاتی به شدت آسیب پذیر است.
از نقاط سیاه این ماجرا این است که رسانهها و کشورهایی که مستظهر به آنها هستند در حالی سینه چاک این موضوع شدهاند و گلو برای آن پاره می کنند که خود از کف پا تا فرق سر در منجلاب فساد اخلاقی فرو رفتهاند و تلاش می کنند با قبح زدایی از مفاسدی همچون همجنس بازی، دیگران را هم به ورطه سقوط بکشانند.
به وضوح قابل فهم است که این حجم سرمایهگذاری برای این موضوع، آنهم از سوی مجموعههایی اینچنین، با اهداف چندگانهای صورت گرفته است که قرآن ستیزی، تضعیف پایه های ایمانی و جوسازی علیه رهبرمان از اهم آنهاست …
یریدون لیطفئوا نور الله بافواهم والله متم نوره ولو کره الکافرون
خادم و قاری قرآن
ابوالفضل بخشنده